Kelly en Franklin van de Ven zijn twee doorgewinterde medewerkers van Kemkens. Maar wat niet iedereen weet: ze zijn ook elkaars geliefden. “Het is helemaal geen geheim, maar veel collega’s weten het gewoon niet”, lacht Kelly. “Al zal dat na het verschijnen van dit verhaal wel anders zijn…”
Kelly (29) werkt op de afdeling debiteurenadministratie. Zo’n acht jaar geleden begint ze bij ons als stagiair directiesecretaresse. Franklin (33) werkt op dat moment als planner, en is tegenwoordig afdelingshoofd Installatie woningbouw Oss.
“We raakten met elkaar aan de praat tijdens onze rookpauzes”, weet Franklin zich nog goed te herinneren. “Dat was nog in ons oude bedrijfspand, buiten bij de zijingang. Onze gesprekken werden steeds langer en serieuzer. En na een poosje stuurde Kelly me een berichtje via Facebook.”
Kelly heeft veel mannelijke collega’s. Maar ze heeft alleen oog voor Franklin. “Wat me in hem aantrok? Vooral het feit dat hij heel open was. En we hadden – en hebben – veel met elkaar gemeen. Zo voetbalden we allebei, voordat we beiden onze kruisbanden afscheurden.”
De Facebookgesprekken gaan over in urenlange telefoontjes. En ze blijven samen lang hangen bij de vrijdagmiddagborrels. “Onze eerste date was bij het Hart van Brabant in Den Bosch”, vertelt Franklin. “Want daar was de kans om door onze collega’s gespot te worden klein.”
Niet lang na hun eerste ontmoeting krijgen ze ‘vaste verkering’. Ruim een jaar later wordt hun zoon Levi geboren, en dochter Fleur volgt in 2019. Kelly lacht: “We lieten er geen gras over groeien. Maar als je weet dat het goed zit, hoeft dat ook helemaal niet.”
Kelly draagt dan wel de achternaam van Franklin, maar het stel is niet getrouwd. “Geregistreerd partnerschap”, legt Franklin uit. “Geen trouwfeest voor onze collega’s dus. Al zijn er wel een paar die daar opvallend vaak naar vragen...”
Thuis in Megen doen Franklin en Kelly veel samen. Maar op hun werk houden ze hun werelden strikt gescheiden. “En dat houden we graag zo”, aldus Kelly. “Anders hebben we elkaar niks te vertellen tijdens het avondeten.” Franklin lacht: “Wat we wél altijd bespreken, is wie naar de vrijdagmiddagborrel gaat. En we gaan samen naar de personeelsfeestjes. Die willen we niet missen.”
